Wijnen van de Nero di Troia druif

Nero di Troia geschiedenis

De Uva di Troia is modieus omgedoopt tot de Nero di Troia. Waarschijnlijk in navolging van het succes van de Nero d’Avola. Uva di Troia komt bijna exclusief voor in Puglia en wel in de provincie Barletta-Andria-Trani.

Barletta en de Canosa

Er zijn op dit moment twee bio-types. De Barletta en de Canosa. De eerste heeft vrij losse trossen met grote druiven en een hoge opbrengst. Die zie je dan ook het meest aangeplant. Nadeel is dat hij veel last heeft van rot en gevoelig is voor oidium. Door het gevaar van rot wordt dit type vaak (te) vroeg geoogst, voordat ze helemaal fenolisch rijp zijn. Dat geeft grove wijn. Er wordt dan vaak rosé van gemaakt, om de onrijpe tannines te verbloemen. Ook eindigt hij vaak in een blend met andere rassen. De Canosa heeft juist compacte trossen en kleinere druiven en hier maak je de mooiste wijn van. Wijn met een prachtige aromatische en kruidige expressie en met elegante tannines en klasse.

Uva di Troia wordt in Puglia dan ook gezien als de druif met de meeste finesse. Maar het is en blijft een moeilijke druif om te verbouwen. Het grootste probleem zijn de tannines. De druif kleurt als een van de eerste, maar de optimale rijpheid bereikt hij als laatste. Ook worden niet alle trossen tegelijkertijd rijp waardoor verschillende “gangen” door de wijngaard nodig zijn tijdens de oogst. Sinds de jaren 70 is de aanplant van dit ras dan ook steeds verder afgenomen. Gelukkig zijn er nog een paar producenten die laten zien waar deze druif toe in staat is. Er worden tegenwoordig weer meer mono cepage wijnen gemaakt van Uva di Troia.

Tien jaar geleden bestond dat bijna niet meer. Toen verdween onze vriend voornamelijk in blends. Ook geen slecht idee, want hij kan de Primitivo of Negroamaro behoorlijk oppeppen. De Nero of Uva di Troia heeft Puglia een flinke boost gegeven en ons voorzien van unieke wijnen met een geheel eigen smaakprofiel.